Beschrijving

Rosemarijn Milo heeft inmiddels twee verhalenbundels over Frankrijk en vier historische romans op haar naam staan. Nu heeft ze haar eigen historie, herinneringen uit een lang leven, aan het papier toevertrouwd. Zij beschrijft de vele rollen die ze zowel in haar persoonlijke als in haar beroepsleven heeft gespeeld; altijd meerdere tegelijk en in talloze combinaties. De hoogtepunten gaan hemelhoog, de dieptepunten zijn afgronden. De zoektocht in een leven waaraan ze zich 'met onvoorwaardelijkheid heeft blootgesteld'. De schrijfster levert het  beste bewijs dat de werkelijkheid de verbeelding in rijkdom verre overtreft. Ze beschrijft die werkelijkheid met overgave en precisie. Soms speels, altijd fascinerend. De lezer zal zich afvragen welke romanschrijver dit leven had kunnen bedenken.

Recensie/Quote

Juni 2024 Graag gelezen, Mieke Schepens

In haar recent verschenen autobiografie ‘Rollenspel – Herinneringen uit een doolhof’ neemt Rosemarijn Milo de lezer mee op een boeiende reis door haar rijke leven. Milo, bekend van haar verhalenbundels over Frankrijk en historische romans, kiest nu voor een intieme inkijk in haar eigen historie.

Het boek is geen chronologisch verslag, maar eerder een mozaïek van herinneringen, brieven en dagboekfragmenten. Milo belicht hiermee de diverse rollen die ze heeft gespeeld in haar zowel persoonlijke als professionele leven. Van dochter, zus en moeder tot docente, schrijfster en activiste, Milo schetst een leven vol passie, tegenslag en veerkracht.

De fragmenten uit brieven aan en van Hans creëren een bijzondere band met de lezer. Deze lopen als een rode draad door het boek heen. Milo's openhartige en soms kwetsbare toon nodigt uit tot reflectie en introspectie. De afwisseling met dagboekfragmenten en beschrijvingen van gebeurtenissen zorgt voor een dynamisch leesritme.

Milo's schrijfstijl is helder en beeldend. Ze weet de lezer mee te slepen naar de verschillende fases van haar leven. De beschrijvingen van de diverse rollen die ze heeft vervuld, geven een gedetailleerd beeld van de vrouw achter de schrijfster.

‘Rollenspel – Herinneringen uit een doolhof’ is meer dan een autobiografie. Het is een universeel verhaal over de zoektocht van de auteur naar identiteit, de kracht van familie en vriendschap, en de veerkracht van de menselijke geest. Milo's moed om haar kwetsbaarheid te tonen, maakt van dit boek een inspirerende en ontroerende leeservaring.

Mede door de foto’s, tekeningen en andere illustraties is het een heel persoonlijk verhaal geworden. De ondertitel: ‘Herinneringen uit een doolhof’ is hier ook heel goed gekozen.

De auteur weet de lezer heel dicht bij zich te houden, zoals in Tussenspel 4:

“Beste lezer,

Aan Hans vroeg ik een keer in een van mijn brieven: ‘houd je het nog vol na deze brievenlawine?’ Iets dergelijks mag ik u nu ook wel vragen. Houdt u het nog even vol? Wilt u mij nog blijven volgen op deze lange en moeilijke zoektocht?

Als ik u was, zou ik het proberen want er is licht aan het einde van de tunnel. Ik zeg u bij voorbaat dank voor uw verdere gezelschap. Ik weet zeker dat me dat veel goed zal doen.

Trouwens, had ik u wel verteld dat ik, om redenen die meer dan duidelijk zullen zijn, in een aantal gevallen de voornamen van de personen over wie ik schrijf door een pseudoniem heb vervangen?”

Ik kan de auteur geruststellen. Ik heb ‘Rollenspel – Herinneringen uit een doolhof’ graag gelezen. Het was een bevestiging van hetgeen ik al wist:

Rosemarijn Milo is een bijzondere vrouw. 

Details