Carlo van Praag, al vele jaren van zijn pensioen genietend (men gelieve deze laatste term letterlijk op te vatten), was in zijn werkend bestaan verbonden aan het Sociaal en Cultureel Planbureau, laatstelijk als adjunct-directeur. Naast de obligate rapporten publiceerde hij daar onder de schuilnaam K. Vyvary ‘Berichten uit het Vyvarium’ (2003). Later verscheen van zijn hand ‘Heimwee naar het heden, weemoedige opstellen over de samenleving’ (Eburon 2011), waarover Paul Schnabel in zijn voorwoord opmerkt, dat men voor weemoed beter irritatie kan lezen. Enkele maanden geleden publiceerde Van Praag ‘Het heden en ander ongerief’ waarin de ergernis over bepaalde aspecten van het moderne leven wederom manifest wordt.
De huidige bundel onttrekt zich aan het maatschappijkritische genre. De meeste verhalen zijn fantasieën die hun wortels hebben in belevenissen van de auteur. Ze zijn dus te kenschetsen als autofictie, zoals bijvoorbeeld ‘Buitenechtelijk kamperen’ en het openingsverhaal dat zijn naam geeft aan de titel van dit boek. Enkele andere verhalen staan hiervan los doordat zij zeer dicht staan bij de werkelijkheid (enkele reisbeschrijvingen), terwijl weer andere juist pure fantasie vertegenwoordigen. ‘Seksuele voorlichting in 1b’, ‘Een tijdelijke hobby’ en een tweetal sprookjes vormen daarvan voorbeelden.
Behoudens enkele wijzigingen en actualiseringen verschenen al deze verhalen eerder in het internettijdschrift ‘De Leunstoel, tijdschrift voor rustige mensen’.