In de bundel In fragment heeft de dichter veel ballen hoog te houden. Vaderschap, werk en verdieping bepalen zijn bestaan. Zijn pragma­tische en filosofische natuur strijden om voor­rang. Toch ligt aan deze ogenschijnlijke ver­deeldheid, eenheid ten grondslag. Eenheid in een gefragmenteerd bestaan. 

Marc Eyck (1967) weet in zijn tweede dichtbundel het midden te bewandelen tussen het schizofrene en homogene. Taal en vorm wer­pen geen onnodige barrières op maar nodigen uit tot herlezing. Eenheid ligt allerminst voor de hand.