Tekst achterflap

Emeritus-hoogleraar Ferdinand voelt zich miskend en wil via een autobiografie met alles en iedereenafrekenen. Zijn zoon Fons groeit ondertussen uit tot een ware ster in zijn vakgebied, maar kan hij die statusblijvend waarmaken? De verhalen van vader en zoon geven samen een ontluisterend inkijkje in deacademische wereld, vol ego, fraude en vriendjespolitiek. Ook scheve machtsrelaties komen aan bod: beidemannen knopen relaties aan met studentes en/of lager geplaatste collega's. Het verhaal is fictie, maar leestmeestal toch alsof het non-fictie is, met veel feitelijke opsommingen. Het lijkt alsof de auteur doelbewust hettegenovergestelde heeft gedaan van de gulden regel 'show don't tell'. Aafke Komter (1947) heeft zelf eenindrukwekkende academische loopbaan achter de rug binnen de sociale wetenschappen. Ze stond ondermeer jarenlang aan het hoofd van de faculteit Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Utrecht.Recensent: Renate Sun-Louw

Afzender gedefinieerd

Emeritus-hoogleraar psychofysiologie, Ferdinand de Hondt, zit nog altijd vol wrok. Zijn vroegere vakgenoten hebben hem gedwarsboomd en zijn verdiensten onvoldoende onderkend. Erger nog: ze stalen zijn briljante ideeën en gingen zelf met de eer strijken. Zijn zoon Fons is een buitengewoon succesvolle hoogleraar cognitieve neuropsychologie, die prestigieuze beurzen en prijzen in de wacht sleept. Ferdinand benijdt Fons om diens eclatante carrière, Fons ziet zijn vader als een verbitterd ‘miskend genie’.     De autobiografie waaraan Ferdinand de laatste jaren van zijn leven werkte, bevat enkele smadelijke onthullingen over Fons die hem door zijn tweede vrouw op haar sterfbed zijn toevertrouwd. Na Ferdinands overlijden wordt de autobiografie bij het opruimen van het ouderlijk huis gevonden. Wat daarin staat over Fons kan het daglicht niet verdragen. Vader en zoon bleken niet alleen rivalen in de wetenschap, maar ook in de liefde.

Details