Niels Landstra baant zich via zijn poëzie een weg door de krochten van het aardse bestaan. Op onnavolgbare wijze dringt hij door tot het wezen van vertwijfeling, de dood, de (onvoltooide) liefde, de schijnbare en schrijnende uitzichtloosheid. Om de opgedane beproevingen te transformeren naar schitterende metaforen. Zijn levensleed verandert hij soepel en met veel gevoel voor schoonheid uiterst liefdevol in adembenemende levensvreugde. Onderweg voeren zijn humor en ironie je mee door onontgonnen gebied. Onbesuisd en ongeremd. Grenzeloos. Daar waar verrukking en ontluistering een pact met de lezer sluiten. Waar je, in opperste verwarring en verblind door een hemelse mist van schoonheid, pas beseft waar je bent als je, gewillig en bevrijd van hoogtevrees, de laatste trede bestijgt van de duizelingwekkende trap naar verrukkelijke verlossing. Daar waar de entree naar de hemel vanzelf open gaat...