John van der Bent maakt de lezer van zijn boek ''Een Duistere Illusie" deelgenoot van overleveringen, be-spiegelingen, influisteringen en ingevingen.
Zijn notities betreffen de minuscule planeet Aarde en de boven-natuurlijkheid. Hij werd geroerd door de veelal onmachtige, onwetende, zwak bewuste mensheid, die een duistere wereldgang doormaakt en nog te wachten staat. De theïstische, van de wereld afgewende, "Enige God", bleek niet de materiële menselijke schepper te zijn. Dat was de afvallige pantheïstische, aardsgerichte, anti-God.
Verder noteerde hij zowel overeenkomsten als ook overduidelijk afwijkende percepties in de meest gangbare wereldgodsdiensten, alsmede bij beschouwingen ter zake van serieus te nemen esoterische bronnen. Die duistere wereldgang vindt haar einde bij de aardse apocalyps, waarna tenslotte het stralende eeuwigheidsvisioen wacht.
"De Enige God" straft niet; de mens bepaalt zelf zijn eigen strafmaat. Allen zijn tenslotte gered en niet één gaat verloren.