In dit boek beschrijft Sebiha Devrim de problemen die zij als alleenstaande moeder is tegen gekomen in het leven met haar autistische zoon Tolga. Zowel in Nederland, als later in Turkije, was er weinig begrip voor het gedrag van Tolga, dat voortkwam uit zijn stoornis. 
Sebiha trouwde met een Turkse man en verhuisde met haar zoon naar Turkije. Hoewel zij zich volop inzette om daar een geschikte school voor haar kind te vinden en zelfs een organisatie opzette om leerkrachten te informeren en te begeleiden op het gebied van autisme, was ze uiteindelijk toch genoodzaakt naar Nederland terug te keren.